Mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Wiele osób jest bardzo przywiązanych do swoich zwierzaków i vice versa. Na ogół nie ma w tym nic złego, ale zdarza się, że wpływa to na psa negatywnie. Lęk separacyjny u psa to coraz częstszy problem, z jakim muszą się zmagać właściciele czworonogów. Skąd się on jednak bierze i jak sobie z nim poradzić?
Przyczyny występowania lęku separacyjnego
Lęk separacyjny może wystąpić u psa niezależnie od jego rasy, chociaż są pewne wyjątki. Psy rasy mieszanej, a więc kundelki, są szczególnie podatne na to schorzenie. Nie jest to jednak związane z jakimiś konkretnymi cechami fizycznymi lub psychicznymi samej rasy, a tym, że często doświadczyły one w swoim życiu traumatycznych przeżyć, na przykład pobytu w schronisku. Poza tym lęk separacyjny częściej można zaobserwować u psów małych ras, ale ponownie związane jest to z czynnikiem zewnętrznym – rozpieszczaniem do granicy możliwości przez właścicieli. Duże psy zazwyczaj otrzymują mniej czułości i nie pozwala im się na to samo, co psom małym – na przykład na spanie na łóżku razem z właścicielem. Nie bez znaczenia jeśli chodzi o prawdopodobieństwa wystąpienia lęku separacyjnego jest także charakter zwierzaka. Tak jak i ludzie, psy również mają różnorodne charaktery – niektóre z nich są bardzo wrażliwe na bodźce, co przeszkadza w rozstaniu z opiekunem. Powodem może być również złe wychowanie szczeniaka podczas pierwszych kilkunastu tygodni jego życia. Jeśli w tym czasie go do tego nie przyzwyczailiśmy, pies może później źle reagować na samotność, głośne dźwięki czy inne tego typu czynniki. Dodatkowo raczej nie zszokuje nikogo fakt, że lęk separacyjny mogą wywołać także przykre przeżycia, na przykład bycie ofiarą przemocy lub spędzenie większości życia w schronisku.
Objawy lęku separacyjnego u psów
Lęk separacyjny u pupila może być udręką zarówno dla samego zwierzaka, jak i dla jego właścicieli. Najbardziej widoczne objawy to na przykład głośne wycie i szczekanie czy niszczenie różnych przedmiotów w domu. Niektóre psy reagują jednak inaczej, na przykład wycofaniem się, odmową przyjmowania pokarmów i innymi objawami, które u człowieka nazwalibyśmy depresją. Ponadto zdarzają się przypadki nagłej agresji ze strony psa podczas wychodzenia właściciela z domu, na przykład szarpanie za ubrania czy gryzienie po rękach, aby powstrzymać go przed opuszczeniem mieszkania. Jest też wiele niewidocznych gołym okiem objawów, które mogą poważnie zagrozić zdrowiu, a nawet życiu psa. Należy do nich biegunka, wymioty czy owrzodzenie błony śluzowej żołądka. W dużej mierze pokrywa się to z objawami silnego stresu u człowieka.
Jak leczyć lęk separacyjny u psa?
Jeżeli po powrocie do domu znajdujemy ciągle na przykład nasze kapcie czy buty w kawałkach, powinniśmy sprawdzić, czy nie ma jakichś zewnętrznych czynników które wywołują u psa niepokój. W tym celu warto nagrać jego zachowanie na kamerę, jeżeli mamy taką możliwość. Może na przykład okazać się, że jego nadpobudliwość wynika z irytacji dochodzącym z zewnątrz hałasem. Jeśli jednak nie można zidentyfikować takiego czynnika, konieczna może być pomoc psiego behawiorysty. On najlepiej będzie w stanie dojść do tego, co jest przyczyną niepożądanego zachowania i jak mu zaradzić. Często wiąże się to z treningiem posłuszeństwa. Bywa, że niektóre psy jeszcze zanim otworzymy drzwi wiedzą, że niedługo wyjdziemy. Może być tak dlatego, że zawsze przed wyjściem robimy to samo – zakładamy kurtkę, buty, pakujemy kanapki. Wykonywanie tych czynności także w innych, losowych porach oduczy psa natychmiastowego reagowania na nie. Niektórzy mogą w ramach próby rozwiązania problemu lęku separacyjnego u psa zdecydować się na adopcję kolejnego. Niestety, w wielu przypadkach nie naprawi to problemu, a może nawet go pogorszy. Obecny pupil może stać się agresywny wobec nowego i próbować rywalizować z nim o względy właściciela. Zazwyczaj lęk separacyjny wiąże się z brakiem obecności tej jednej, ukochanej osoby – może występować nawet jeśli inni domownicy wciąż są w domu. Wtedy tym bardziej nowy pies nic w tym polu nie zmieni.
Czy można leczyć lęk separacyjny farmakologicznie?
Tak, ale tylko po konsultacji z weterynarzem. Takich decyzji absolutnie nie powinno się podejmować samodzielnie. Jest wiele leków uspokajających dla psów, które mogą ułatwić zwierzakowi samodzielny pobyt w domu. Ich zastosowanie powinno być jednak ostatecznością, o której zarządzi profesjonalista. Podobnie jest z coraz bardziej popularną feromonoterapią, czyli uspokajaniem feromonami.
Jak zapobiec powstaniu lęku separacyjnego?
Jest kilka sposobów, dzięki którym można sprawić, że nasz szczeniak nie będzie w przyszłości cierpiał z powodu lęku separacyjnego. Przede wszystkim trzeba go przyzwyczajać do chociażby bardzo krótkich okresów rozłąki. Należy także pilnować, aby pies w tym czasie miał dostęp do wody, a także szeregu stymulantów: zabawek, gadżetów, przysmaków.
Lęk separacyjny u psa jest ciężki dla obu stron. Warto wiedzieć, jak sobie z nim radzić i skąd się bierze, a także co zrobić, żeby uniknąć tej nieprzyjemności.