Na pewno każdemu z nas zdarzyło się popełnić błąd i naruszyć czyjeś zaufanie. Może nie tyle zawiedliśmy kogoś i nadużyliśmy jej wiary w nas, ile zwyczajnie rozczarowaliśmy drugą osobę.
Zaufanie
Czym tak właściwie jest zaufanie? Istnieje wiele definicji. Zaufanie to:
- podstawa więzi międzyludzkich
- fundament związków
- nieodzowny elementem przyjaźni.
Co więcej, psychologia i socjologia analizują pojęcie zaufania jako wiarę w drugą osobę, wyrażającą pewność o jej szczerości i lojalności. Ów wiara jest postawą każdej relacji nie tylko w rodzinie czy w związku, ale i w pracy czy codziennych relacjach międzyludzkich. To również pełne nadziei oczekiwanie, że działania drugich osób okażą się zgodne z naszym życzeniem. Warto pamiętać, że zaufanie nierozerwalnie wiąże się z ryzykiem, gdyż nie jesteśmy pewni tego, co nastąpi w przyszłości.
Czy da się odzyskać zaufanie?
Odbudować zaufanie i samemu zaufać na nowo wydaje się czasem niemożliwe. Jest to żmudny i trudny proces wymagający masy czasu, starań i zrozumienia, co wiąże się z wysiłkiem obu stron. Utracone zaufanie jest jak blizna, która nam przypomina przeszłe zdarzenia, jednak nie zawsze musi być ona czymś negatywnym. Ślad pozostawiony przez utratę zaufania może okazać się dla nas, w zależności od podejścia, konstruktywny. Jeśli sprawiliśmy komuś przykrość i zawiedliśmy go, najważniejsze jest pamiętanie o tym. Blizna pozostawiona przez utratę wiary w drugiego człowieka może nas uchronić przed popełnieniem tego samego błędu. Dlatego powinniśmy skupić się na wyciągnięciu wniosków.
Życie składa się ze wzlotów i upadków, z obietnic i rozczarowań. Nie możemy liczyć na to, że we wszystkich sytuacjach zachowamy się idealnie — tak samo nie możemy wymagać tego od drugiej osoby. Tolerancja i empatia to klucz do dobrej relacji z drugim człowiekiem.
Co zrobić, żeby druga osoba wybaczyła?
Jeśli to Ty byłeś osobą, która skrzywdziła partnera lub zawiniła w relacji, w pierwszej kolejności musisz zaakceptować swoje emocje. Przeżywanie uczuć to część ludzkiej natury — w końcu nie jesteśmy maszynami. Jeśli czujesz gniew, smutek lub zawód, potraktuj to jako pozytywny sygnał, ponieważ świadczy on o tym, jak ważna jest dla Ciebie ta relacja. Możesz wykorzystać swoje emocje jako napęd do naprawienia błędów.
Gdy ochłoniemy z wściekłości czy żalu, powinniśmy zadać sobie następujące pytania: dlaczego doszło do sytuacji, w której teraz jestem? Czy to w stu procentach moja wina? Co sprawiło, że zachowałem się w ten sposób? Dokładna analiza naszych motywacji to podstawa konstruktywnej samorealizacji. Postaraj się spojrzeć na siebie z boku, oczami zewnętrznego obserwatora. Obiektywny osąd pomoże Ci wyrwać się z pułapki własnego ego.
Najważniejszy i jednocześnie najtrudniejszy etap odbudowy zaufania to rozmowa z partnerem. W końcu komunikacja to podstawa każdej relacji. Druga osoba może nie wiedzieć o naszych wyrzutach sumienia, jeśli jej o nich nie powiemy. Spróbuj przeprosić i zadośćuczynić. Jednak pamiętaj, aby nie naciskać na partnera. Jeśli ten zdecyduje się ponownie nam zaufać, musi to zrobić samodzielnie.
Ponowne nabranie wiary w drugą osobę to kwestia czasu. Przede wszystkim musisz uzbroić się w cierpliwość, a także wziąć pod uwagę możliwość, że partner nie zechce Ci przebaczyć. Jeśli przeanalizujesz i zaakceptujesz najczarniejszy scenariusz, wbrew pozorom będzie Ci łatwiej zmierzyć się z tą trudną sytuacją, ponieważ będziesz gotowy na wszystko.
Czy Ty możesz przebaczyć?
Jeśli to Ty zostałeś skrzywdzony i chcesz dać drugiej osobie szansę, zastanów się, ile ta relacja dla Ciebie znaczy i czy na pewno warto. Spróbuj pomimo złości i rozczarowania spojrzeć na tę sytuację z perspektywy partnera. Co sprawiło, że podjął on takie decyzje? Czy czuje wyrzuty sumienia? Wykazał skruchę i chęć poprawy? Jeśli tak, możesz spróbować dać sobie trochę czasu, żeby wszystko przemyśleć. Postaraj się pozwolić swoim emocjom wybrzmieć — kiedy minie pierwszy żal, łatwiej będzie trzeźwo spojrzeć na tę sytuację.