Jakie są fazy rozwoju pracownika?
Ścieżka zawodowa każdego z nas to sprawa całkowicie indywidualna. Wykształcenie, doświadczenie oraz własne chęci i odpowiednia motywacja sprawiają, że w danej firmie tworzy się hierarchia stanowisk. Jednak nie tylko one mają znacznie. Równie ważne są fazy rozwoju pracownika, a one zmieniają się w przeciągu całej kariery? Jakie z nich obecnie się wyróżnia? O tym można przeczytać poniżej!
Czym są fazy rozwoju pracownika?
Powszechnie wiadomo, że w każdej firmie musi panować odpowiednia hierarchia. Tylko dzięki niej przedsiębiorstwo może prawidłowo funkcjonować, a każdy osoba zatrudniona zajmuje się swoimi obowiązkami i podlega pod konkretnego przełożonego. Również z tego względu w firmach, w których pracuje duża liczba osób, bardzo często stanowiska kierownicze obejmuje więcej niż jeden człowiek. Jednak należy pamiętać, że każdy kierownik nie zawsze nim był. On także musiał przejść przez fazy rozwoju pracownika, aby móc zarządzać i jednocześnie więcej zarabiać. Przez fazy rozwoju człowiek przechodzi tak naprawdę przez całe życie zawodowe. Etapy te w dużej mierze zależne są od indywidualnych predyspozycji, więc mogą rozpocząć się w różnym wieku. Jednak najczęściej ma to miejsce zaraz po ukończeniu szkoły średniej lub wyższej, kiedy dana osoba znajduje swoją pierwszą poważną pracę. Oczywiście może zdarzyć się to także szybciej np. gdy pracownik podejmuje pracę jeszcze przed zakończeniem edukacji. Niezależnie od sytuacji fazy rozwoju zawsze są ściśle związane z osobowością i posiadanymi umiejętnościami, które mają ogromne znaczenie na konkretnym stanowisku.
Kolejne fazy rozwoju pracownika
Fazy rozwoju pracownika opracował Ken Blanchard. Jest to współautor książki pt. „Jednominutowy menedżer” oraz ekspert w dziedzinie zarządzania. To właśnie on opisał poszczególne fazy. Wbrew pozorom można przypisać je praktycznie każdej osobie, niezależnie od tego, jakie stanowisko zajmuje. Pierwsza faza została nazwana przez Kena Blancharda entuzjastycznym debiutantem. Na tym etapie pracownik posiada jedynie niezbędną wiedzą, ale nie ma zbyt dużego doświadczenia. Mimo wszystko jest zmotywowany do podjęcia wszelkich działań, aby jak najlepiej wywiązywać się ze swoich obowiązków. Jednak brak doświadczenia zmusza zatrudnionego do powolnego wdrażania się, odnalezienia w nowej sytuacji i zapoznania się z polityką panującą w firmie. Zazwyczaj pierwszy etap nie przekracza trzech tygodni. Druga faza rozwoju pracownika to rozczarowany adept. W tym momencie osoba na danym stanowisku nadal nie posiada zbyt dużego doświadczenia i jednocześnie zaczyna rozumieć, że nie do końca praca spełnia jego oczekiwania. Pracownik jest zagubiony i popełnia błędy. Na tym etapie duże znaczenie ma zaangażowanie menedżera, który powinien być wsparciem i motywować podwładnego. Trzecia faza to ostrożny praktyk. Kompetencje pracownika są na wyższym poziomie, ale jeszcze nieeksperckim. Motywacja i zaangażowanie zmieniają się zgodnie z sukcesami i porażkami, które pojawiają się naprzemiennie. Ponownie ważną rolę musi odegrać przełożony, który nie tylko będzie wsparciem dla podwładnego, ale także musi mu pokazać, że wierzy w jego predyspozycje. Najlepiej, jeśli będzie powierzał mu kolejne, poważne zadania, dzięki którym pracownik również uwierzy we własne możliwości. Ostatnia faza rozwoju pracownika została nazwana samodzielnym ekspertem. Nie trudno się domyślić, że w tym przypadku podwładny jest zmotywowany w wysokim stopniu, a jego kompetencje są na tyle duże, że samodzielnie może wykonywać powierzone obowiązki bez wsparcia przełożonego, który jedynie może oczekiwać bardzo dobrych rezultatów, a nawet przekazać niektóre ze swoich obowiązków.